"Ik schuifelde, kuierde, wandelde in de beeldenwereld van Jo, in de binnenruimte , buitenruimte in de wei. Een kind plaatst eindeloos de blokken op elkaar en met plezier valt het bouwwerk telkens om, Jo heeft “ de wijsheid der jaren “ verworven en hij hoopt, neen, hij ziet in een gloedvol perspectief, een standvastig groeien in de tijd .Zijn beelden vallen niet om, staan stevig in een aarde, die willen niet los, die willen verhalen wie we zijn, waar we vandaan komen, hoe we met elkaar anders zijn, hoe elke groei eigen-aardig is, hoe we in respect hoger kunnen klimmen. Die kunstwerken stralen, glinsteren en glimmen door Jo in regen en zon, zeggen “Ik ben er “.
